میاموتو موساشی (Miyamoto Musashi) یکی از مشهورترین سامورایی‌ها و بزرگ‌ترین شمشیرزن ژاپن است. او در بیش از شصت دوئل شرکت کرد و حتی در یکی‌شان شکست نخورد. پس از فرار در جریان نبرد سکیگاهارا (Battle of Sekigahara)، موساشی به یک رونین تبدیل شد. او علاوه بر شمشیرزن، فیلسوف، هنرمند و یک بودایی آگاه نیز بود.
موساشی یک هفته پیش از مرگش، بیست‌ویک اصل به نام دوکودو (Dokkōdō) نوشت که قوانینی ماندگار هستند که حتی تا به امروز می‌توانند الهام‌بخش ما برای یک زندگی شایسته باشند.
بیشتر این قوانین – یا شاید همه‌یشان – از یک چیز حرف می‌زنند: تمرکز کردن. منظور از تمرکز نشان دادن علاقه‌ی شدید به یک موضوع یا انجام فعالیت در یک راستا است. تمرکز عنصری حیاتی در زندگی موساشی بود، زندگی‌ای که او آن را «طریقت» (The Way) نامیده بود. طریقت به معنای زندگی‌ای است که در آن تمرین به‌طور مداوم جریان دارد.
موساشی در بیشتر لحظات زندگی‌اش – خصوصاً وقتی از جامعه به دور بود – فقط روی یک چیز متمرکز بود: بهبود مهارتش تا حد کمال، آن هم در حالی‌که سعی داشت از طریقت شمشیر به روشن‌گری و حکمت دست پیدا کند.
این مقاله بخش دوم از یک مجموعه ویدئوی سه قسمتی است که در هرکدام به محتوای ۷ تا از ۲۱ اصل دوکوکو پرداخته شده است. در ادامه، با پرداختن به اصل ۸ تا ۱۴، درس‌هایی را که موساشی درباره‌ی تمرکز به ما می‌آموزد بررسی می‌کنیم.
۱. هیچ‌گاه به خود اجازه ندهید بابت جدایی غمگین شوید
جدایی ممکن است به چند شکل اتفاق بیفتد. ممکن است به‌خاطر سفر کردن یا نقل‌مکان به‌طور موقت از کسی جدا شوید. همچنین ممکن است به‌خاطر مرگ به‌طور دائم از کسی جدا شوید.
یک جنبه‌ی دیگر جدایی، جدایی از اشیائی چون متعلقات شخصی یا پول است. برای بیشتر ما، جدایی از آنچه دوست داریم به عذاب منتهی می‌شود. با توجه به این‌که ما به شخص یا شیئی که از آن جدا شده‌ایم وابستگی داریم، حس فقدانی شدید بهمان دست می‌دهد، چون باورمان بر این است که آنچه از ما گرفته شده، به ما تعلق دارد، و بخشی از وجودمان است.